Σας επισυνάπτω την επιστολή που απηύθυνε μια μητέρα στους εκπαιδευτές του προγράμματος του δήμου Ν.Ψυχικού, για να τους ευαισθητοποιήσει και να τους κάνει συνεργάσιμους απέναντι στο γιο της και απέναντί της.
Επειδή ήταν αποτελεσματικό, θέλω να το αναρτήσω και εδώ μήπως βοηθηθούν και άλλοι γονείς να κερδίσουν την εμπιστοσύνη και συνεργασία των εκπαιδευτικών.
Αγαπητοί εκπαιδευτές, γυμναστές, και συντονιστές των αθλοπαιχνιδιών,
γνωρίζοντας την εργασιακή υπερφόρτωση που δημιουργεί η συμπεριφορά του παιδιού μου, συνειδητοποιώ την ανάγκη να σας ενημερώσω για την περίπτωσή του:
Το παιδί μου, συγκεντρώνει κάποια από τα διαγνωστικά κριτήρια (συμπτώματα) από παθολογίες* αναπτυξιακών διαταραχών, αλλά μέχρι στιγμής και οι τρείς φορείς από τους οποίους έχει εξεταστεί δεν κατέληξαν (δυστυχώς ή ευτυχώς) σε μία συγκεκριμένη διάγνωση, παρά την ιδιόμορφη συμπεριφορά του. Βρίσκεται δηλαδή σε μία οριακή γραμμή μεταξύ φυσιολογικού και παθολογικού. Αυτό δυσκολεύει τα πράγματα από άποψη αντιμετώπισης αλλά αποτελεί και μία εκπαιδευτική πρόκληση αφού στα σημεία στα οποία υστερεί, ευτυχώς μπορεί να εκπαιδευτεί με πολύ καλά αποτελέσματα.
Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται ο εκπαιδευτής να ξεπεράσει, όσο και όπως μπορεί, τις απόλυτα δικαιολογημένες αντιδράσεις που του προκαλούνται από τη συμπεριφορά του. Ίσως βοηθούσε σ’ αυτό η κατανόηση του πότε και γιατί φέρεται έτσι. Γι’αυτό υιοθετώ ένα τρόπο γραφής σαν να μιλάει εκείνος.
1. Μου αρέσει να κάνω παρέα με άλλα παιδιά αλλά δυσκολεύομαι να μείνω σε κύκλο ή μία ομάδα. Αν και έχω εκπαιδευτεί να περιμένω τη σειρά μου, χρειάζεται να καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια για να ελέγχω την ανυπομονησία μου (=αμηχανία) σε κανονικές συνθήκες. Αυτό γίνεται πιο δύσκολο όταν είμαι συναισθηματικά αναστατωμένος επειδή κάτι συνέβη προηγουμένως (ένα πείραγμα, μια παρατήρηση, κάτι που εξέλαβα σαν αδικία κλπ).
Χρειάζομαι να μάθω πώς να συμπεριφέρομαι σε κοινωνικούς υπαινιγμούς και να μου δοθεί μια λίστα απαντήσεων όπου θα μπορώ να τις χρησιμοποιήσω σε διάφορες κοινωνικές καταστάσεις. Δίδαξε με τι να πω και πώς να το πω. Άφησε με να παίξω παιχνίδια ρόλων. Η κοινωνική κρίση μου βελτιώνεται μόνο όταν έχω διδαχθεί κάποιους κανόνες που οι άλλοι ακολουθούν ενστικτωδώς.
2. Όταν βρίσκομαι σε καινούριο περιβάλλον με νέα πρόσωπα, παιδιών ή μαθητών, νοιώθω ανήσυχος (υπερβολική έκκριση αδρεναλίνης δημιουργεί υπερδιέγερση και επομένως τάση φυγής ή επιθετικότητα = fight or fly). Τότε νοιώθω την ανάγκη να τρέξω, να σκαρφαλώσω και γενικά να ξοδεύσω το περίσσευμα ενέργειας που με κατακλύζει. Η προσοχή μου αυτές τις στιγμές απορροφάται από αυτό στο οποίο επικεντρώνωμαι και μου είναι πολύ δύσκολο να ακούσω και να υπακούσω σε οδηγίες και εντολές.
Αυτό σας κάνει να πιστεύεται ότι αμφισβητώ ή απορρίπτω την δικαιοδοσία σας και σας προκαλεί θυμό, τότε μπορεί να μου μιλήσετε με ένταση ή να μου φωνάξετε και έτσι αρχίζει ένας φαύλος κύκλος. Η ένταση, η βιασύνη, οι φωνές σημαίνουν για μένα «κίνδυνος». Ο «κίνδυνος» προκαλεί περισσότερη αδρεναλίνη που σημαίνει λιγότερη διαύγεια και περισσότερη αντίδραση φυγής ή επίθεσης.
Αυτό που χρειάζομαι σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ένα ψύχραιμο και αν είναι δυνατόν φιλικό ερέθισμα που να μου υπενθυμίζει αυτό που πρέπει να κάνω. Στην κλίμακα από το 1εως το 5 που χρησιμοποιήσαμε με τη δασκάλα μου στο σχολείο, έφθανε να μου πει 2, για να καταλάβω ότι είχα αρχίσει να ξεπερνάω τα όρια (=3 +) και έπρεπε να επανέλθω στην κατάσταση 2. Τις περισσότερες φορές επανερχόμουν αμέσως.
- 3. Αγχώνομαι πολύ εύκολα Η αυτοεκτίμησή μου εξ’ αιτίας των παρατηρήσεων και της επίγνωσης της διαφορετικότητάς μου, είναι χαμηλή, κάνω πολύ αυστηρή αυτοκριτική και όταν κάνω λάθη δεν μπορώ να το αντέξω και καταφεύγω σε μηχανισμούς άμυνας (αποφυγή, αλλαγή θέματος συζήτησης, άρνηση) που σας εξοργίζουν. Προετοιμάστε με για τις αλλαγές στην καθημερινή μου ρουτίνα ώστε να μειωθεί το άγχος μου και αντιμετωπίστε τα λάθη μου με αυστηρή συνέπεια αλλά και κατανόηση.
4. Οι εκρήξεις θυμού μου και τα άσχημα λόγια είναι αντιδράσεις που οφείλονται στο άγχος μου ή/και στη σύγχυση. Σπάνια φαίνομαι χαλαρός και εύκολα καταβάλλομαι όταν τα πράγματα δεν είναι σύμφωνα με τις αυστηρές απόψεις μου.
Η αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους και οι απαιτήσεις της καθημερινής ζωής μου χρειάζονται συνεχή προσπάθεια.
5. Παρά την εκπαίδευσή μου σ’αυτό δυσκολεύομαι να καταλάβω τα συναισθήματα των άλλων και συχνά αγνοώ τα δικά μου συναισθήματα ειδικά όταν είμαι απορροφημένος με κάτι που μ’ενδιαφέρει γι’ αυτό δυσκολεύομαι να ζητήσω βοήθεια ή/και παρηγοριά όταν κάτι ή κάποιος μ’ενοχλεί. Μπορώ να μάθω να αντιδρώ με το σωστό τρόπο.
Όταν χωρίς πρόθεση είμαι προσβλητικός, χωρίς ευαισθησία ή αδιάκριτος, εξηγήστε μου γιατί η απάντησή μου ήταν ακατάλληλη και ποιά απάντηση θα ήταν η σωστή.
Χρειάζομαι να καταλάβω για να μάθω τις κοινωνικές δεξιότητες αφού έχω ελλιπές κοινωνικό ένστικτο και διαίσθηση.
6. Μπορείτε να παίξετε σημαντικό ρόλο στη βοήθεια μου για να μάθω να διαπραγματεύομαι με τον κόσμο γύρω μου. Επειδή δεν είμαι ικανός να εκφράσω τους φόβους και της ανησυχίες μου, χρειάζομαι έναν ενήλικα να με βοηθήσει να αφήσω την ασφαλή φανταστική μου ζωή για να αντιμετωπίσω τις αβεβαιότητες του εξωτερικού πραγματικού κόσμου.
Χρειάζομαι να μου παρέχετε την οργάνωση και τη σταθερότητα που δεν έχω.
Χρησιμοποιώντας στρατηγικές διδασκαλίας που βασίζονται στην ηθική επιβράβευση, όχι μόνο διευκολύνεται την επιτυχία μου αλλά με βοηθάτε, επίσης, να νιώσω λιγότερο απομονωμένος από τους άλλους και λιγότερο καταβεβλημένος από της απαιτήσεις της καθημερινής ζωής.
- 7. Μη με πιέζετε να συμμετέχω σε ανταγωνιστικά αθλήματα όπου ο ανεπαρκής κινητικός συντονισμός μου μπορεί να μου προκαλέσει σύγχυση όπως και τα πειράγματα των συμπαικτών μου.
- 8. Δυσκολεύομαι στην επίλυση προβλημάτων, βοηθήστε με να βρώ τρόπους ν’ αντιμετωπίζω ειρηνικά τις συγκρούσεις μου με τους άλλους, δουλεύοντας για να βρούμε τις λύσεις που θα ικανοποιούν και τους δύο.
Ευχαριστώ απεριόριστα για την υπομονή και την επιμονή που χρειάζεται να επιδεικνύετε στην πραγματοποίηση του εκπαιδευτικού σας έργου και για την ευαισθησία σας στις ιδιομορφίες παιδιών σαν το παιδί μου, που εξαρτώνται από την αντιμετώπισή σας για την ομαλή κοινωνική τους προσαρμογή (ό γονέας δυστυχώς ή ευτυχώς δε μπορεί να είναι δίπλα τους στο σχολείο ή στις αθλοπαιχνιδιές για να παρεμβαίνει την κατάλληλη στιγμή). Με επίγνωση των δυσκολιών που παρουσιάζει το έργο σας εκτιμώ το ηθικό σθένος που χρειάζεται για ν’ ανταπεξέλθετε.
*Αναφορικά : διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή (ΔΑΔ), υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ), σύνδρομο Asperger (υψηλής λειτουργικότητος Aυτισμός)
Πηγή: http://www.aspergerhellas.org/Edu-Letter.html
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΝΗΛΙΚΩΝ ΑΥΤΙΣΤΙΚΩΝ ASPERGER ΚΑΙ ΥΛΑ
Αριστείδου 10-12, 10559 Αθήνα, Αττική – Greece
Τηλ. 210 96 39 166 & 69 44 30 11 63
Email info@aspergerhellas.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου